De kogel is door de kerk, het aureool van Sint bleek toch minder lang mee te gaan dan verwacht en ligt nu bij de andere spaarlampen op de vuilnisbelt. Vandaag ga ik mijn jongste vertellen dat Sint en Piet nep zijn. Een sprookje. Een gedachte in ons aller hoofd. Voor wie het nog niet wist, dat is echt zo! Sint is nep! Pieten zijn nep! Slechts een gedachte, slechts wat wij er zelf van maken.
Wisten jullie dat mijn voorvaderen vroeger in de 17e eeuw behoorden tot de tien rijkste families van Nederland? Dat het kasteel waarin zij woonden nu slechts een honden-uitlaat veldje is langs de snelweg bij Zwijndrecht? Persoonlijk vind ik dat geen reden om geen kastelen meer te bezoeken. Maar het is ook geen reden om een kasteel gaan te bouwen.
Wisten jullie dat mijn voorvader Mr. Abraham Pompe van Meerdervoort van Zwijndrecht een zeer belangrijke rol gespeeld heeft bij het ontstaan van het Koninkrijk Nederland? Hij schreef mee aan de Eerste Grondwet maar werd door Napoleon ontslagen omdat hij te patriottisch was. Wel is hij mede verantwoordelijk voor de scheiding van kerk en staat en de grondwettelijke gelijkheid van alle inwoners van Nederland. Niet slecht! Ik ontleen er verder geen status of rijkdom aan… Die man overleed in 1813 en ik heb behalve de familielijn, niets met hem te maken. Ik koester geen wrok tegen Napoleon omdat hij mijn voorvader ontsloeg; van mij mag zijn portret blijven hangen.
Vaarwel Sinterklaas… Het was een mooie tijd, die vrolijke maar ook spannende pieten, die ontzagwekkende man bij wie je de plakrandjes van zijn baard zag zitten maar je nooit afvroeg wat ze daar deden op die rimpelige wangen, de zwarte schmink die net niet ver genoeg de omkranste nekken in reikte, het paard van boer Bas dat plotseling uit Spanje bleek te komen op de boot die gisteren nog zonder vlaggen in de haven lag. Sint en piet krijgen een warm plekje naast de zwartwit TV, het cassettebandje en de stoomtrein.
Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat iedereen die sint en zijn pieten willen vasthouden, of juist willen loslaten, ooit tot het besef komen dat ze vechten om een sprookje, vasthouden aan een verleden of een toekomst die feitelijk, nu op dit moment, niet bestaat, behalve in hun aller hoofden.
En toch… Boven mijn hoofd hangt het zwaard van damocles, want op mij rust de schone taak het bovenstaande uit te leggen aan een zeer gelovig jongetje van 9 jaar oud.
Morituri te salutant.
Foto door Thomas van Ardenne
