Het is een wervelstorm. Ik kan het niet anders omschrijven. Ik werp een snelle blik om mijn laptopklok. 22:40 uur. Even rekenen. Dat is dus bijna kwart voor tien. Normale tijd. Sinds mijn vorige bericht heb ik een heel leven meegemaakt. Foei Vincent, als zen beoefenaar mag je dat niet zeggen. Rust en eenvoud! Fuck it. Ik heb net vier jenevertjes achterover geslagen en ik mag zeggen wat ik wil. Was ‘stream of conciousness’ niet een hele hippe kunststroming, zo’n vijfhonderd jaar geleden? Dude, da’s zo passé! We leven in 2018! Jeezus man, kijk om je heen. Oh nee, ga je weer over LHBT zijn zeiken? Aandachttrekker. Je weet toch dat als je een mooie foto post op Facebook dat je soms wel meer dan honderd reacties krijgt? En als je over homo / bisexualiteit schrijft er met geluk drie mensen op ‘like’ drukken? Ja dat weet ik. En ik ben me ook bewust van het feit dat Stream of Conciousness zonder punctuatie werkte. Anarchy! Mwoehahaha! Je moet met je tijd meegaan hè, anders lezen mensen je blog niet meer. Dit is zo’n moment dat ik tegelijk furieus ben en een zielig hoopje ellende. Eerlijkheid duurt het langst zeggen ze. Ik heb sinds een dik jaar geleden mijn best gedaan om alleen maar eerlijk te zijn. Vanaf mijn open sollicitatie, waar ik een week later een baan door vond, totaan recente levenswijzigende onderhandelingen waar ik helaas om fucking vage redenen niets over kan zeggen. Weer een illusie ontmanteld. Eerlijkheid is niet mogelijk als je in onze social connected wereld een fatsoenlijk bestaan wil opbouwen. Maar ik weiger eraan toe te geven. Dus, eerlijkheidshalve nogmaals benadrukkend dat ik schrijf met zeker vier oude jenevers achter de kiezen, mijzelf officieel tot alcoholist bestempelend, zweer ik bij deze dat ik niet toegeef aan de gedwongen verwrongenheid, de gedachtenloze ongenuanceerdheid van onze samenleving.
Ik ben fucking boos. Boos op het feit dat een prachtige reclamecampagne van *spoiler alert* Suitsupply (waar ik nog nooit heb gewinkeld) zo’n bijsmaak krijgt door de actie van het Reformatorisch Dagblad. Waar nota bene mijn eigen baas één dag in de week voor werkt. Vincent wat zeg je nu! Dit kan je misschien je baan wel kosten! Nee hoor. Ik weet dat mijn baas een fijn mens is. Ik weet dat ook hij zijn zakelijke en persoonlijke belangen scheidt. Ik ga uit van de goedheid van de mens. Wat kan je toch lullen als je aangeschoten bent! Hoezee, het is zoveel makkelijker om de waarheid, in ieder geval naar gevoel, te verkondigen! Schijt aan alles, schijt aan de gevolgen. Karma is my friend. Sorry was ff weg, moest nieuw glas jenever inschenken. Duindam ofzoiets. Lekker. Duss. Als je genoeg van me hebt en mijn gezeik, moet je maar stoppen met lezen. Want in de kern gaat dit over hoe ik mij voel. Dat had je vast wel door. Niet dat het iemand hoeft te interesseren… Ik weet dat jij je misschien nog wel kutter voelt dan ik. Ik denk dan aan mijn vage facebookvriendin die nu in een hospice ligt. Die ik vrijwel niet ken, maar aan wie ik dagelijks denk. Een restant van mijn muzikantschap bij Harmony Glen. Kristel, hoewel ik je eerlijk niet echt ken, ik denk echt elke dag aan je. Echt, echt waar. Maar lieve Kristel, ik durf niet in te gaan op je algemene vraag om bezoek, gewoon omdat ik stiekem een timide lul ben. Yvonne, dank je wel voor je reactie op mijn Suitsupply post. Ik heb net mijn jongste zoon een monoloog van 60 minuten gegeven over de Avatar sekte omdat hij ook op een democratische school zit. De wereld is gek geworden. En ik *zeik alert* als bisexueel voel me behoorlijk geraakt door een folder zoals die, die onlangs met het RD is meegegeven. Ik ben een groot voorstander van vrije wil. Maar hoewel ik bij een online reclamebureau werk, ben ik geen voorstander van sturing van vrije wil door middel van reclame. Zeker niet als het reclame op scholen betreft. Helemaal niet als die reclame voorschrijft op wie je wel en niet verliefd mag worden. Geezus. Wat een chaos. Binnenkort wordt ik coordinator van de voorlichtingscommissie van Shout. Voor wie het niet wist, Shout is de Wageningse gay-organisatie vanuit welke het COC is ontstaan. Al 70 jaar actief voor de rechten van gelijkgeorienteerde minderheden. Hoewel ik altijd nog twijfel of ik mezelf daartoe mag rekenen, ondanks het feit dat ik hardstikke bi ben. Ik smelt bij de Suitsupply reclames….Zelfverzekerd als ik overkom, ben ik toch ook een onzekere minkukel. Wat een woord hè? Zelfde categorie als Kornuit en Vazal. Anyway… I dirgress. Volgens mij wilde ik gewoon nog een keer uitschreeuwen dat ik bi ben. Ik heb daar behoefte aan. Mag dat? Gek he? En eerlijk, iedereen die daar niets mee kan, fuck off. (dat is de Jenever die spreekt, ik neem geen verantwoordelijkheid) eigenlijk bedoel ik ‘dat is helemaal jouw mening en die respecteer ik’ maar diep in mijn hart wil ik je doodslaan met een knuppel omwonden met prikkeldraad. Maar volgens mij was ik al bij Yvonne afgehaakt. Dat brengt mij op vrienden die ver weg wonen. Vrienden heb ik niet veel. Volgens mij. Wel genoeg. Als jij echt mijn vriend of vriendin bent, dan weet je dat wel, als je eerlijk kijkt. Gek genoeg zijn mijn echte vrienden, buiten mijn band, voor mijn gevoel, mensen die ik vrijwel nooit zie. Mensen met wie ik meeleef via de social media. Waarvan ik weet dat Cambridge Analytics de informatie stuurt, maar waarvan ik toch het gevoel heb dat ik, mijn persoontje, “Vincent”, het bij het rechte eind heb. Mensen die op de een of andere manier klikken met mijn ‘vibes’. Wacht even, mijn jenever is op. Dus. Ik weet dat het in een blog commercieeeëeeël gezien het beste is om te generaliseren – ik sta mezelf bij deze toe geen bovenletterlijke punctuatie te gebruiken- maar in het kader van eerder gedane uitspraken doe ik dat niet. Dit bericht is een fucking ode aan al mijn zielsverwanten. Mensen verweg, die ik nooit zie maar die om een of andere mysterieuze reden mijn leven via de online highways bepalen. Een ongeordende lijst. Je weet het wel als jij erin staat. En voor de onvolledigheid ik laat de ‘obvious’ mensen er even uit, familie enzo. Maar dus: Yvonne. Edward. Kristel. Rolf. Mark in Las Vegas. Mark in Jemen. John Shoji ergens in Amerika. Jezus er zijn er zoveel meer. Martijn en Margreta, die feitelijk relatief gezien meer op de achtergrond zijn maar voor wie ik uit diepgeworteld respect mijn uiterste best doe elke ‘jezus’ uitspraak in te slikken, die in real life altijd klaar staan, ongeacht uur of reden. By now lijkt het een goed moment om jou – ja, jij die nu aan het lezen is- te complimenteren met het feit dat je door al mijn onzin heen hebt gelezen. Mijn jenever is nog niet op maar op dit precieze moment besluit ik om toch een eind aan mijn tirade te maken. Natuurlijk wel met een alcohol-doordachte klapper:
[ spannend muziekje]
Ik ben bisexueel. Jezus daar heb je hèm weer. Ja. Maar momenteel beheerst het mijn leven. Zal wel zo blijven ook. Dus op mijn eigen fucking blog wil ik me gewoon fucking kunnen uitdrukken. Iedereen die daar een probleem mee heeft: FUCK OFF.
Ik respecteer echt iedereen. Iedereen die daar een probleem mee heeft: FUCK OFF.
Jij, facebook- of andere online of offline vriend, ik dank je vanuit mijn diepste liefde en eerlijkheid.
Ondanks dat ik je misschien nooit zie, misschien stiekem aanbidt, verafschuw, jij bepaalt mijn leven.
Jenever. Wat een ontdekking.
Overtuiging. Ik ga mijn eigen weg. Een van de zeer duidelijke paden blijkt een wens om te vechten voor de acceptatie van LHBT+ medemensen. Deal with it.
Mijn baas en collega’s. Geen van jullie ken ik echt. Ik bedoel écht…Maar een warm bad blijft warm, of je nu weet wat water is of niet. Ik hoop dat het water warm blijft. Mijn gevoel zegt ja.
Jenever. Je dwingt me om door te schrijven. Maar dit moment weet ik je te weerstaan.
Nog een glaasje. Misschien een kinky online filmpje. ssst. dat schrijf je toch niet? Fuck it. Je bent een mens Vin, zoals iedereen.
Eerlijkheid duurt het langst. In ieder geval meer dan 1 minuut. whaahahahah!
Foto: Mijn dementerende moeder, die afgelopen weekeind op de uitkijk stond om mijn band Tobermore te ontvangen. Natuurlijk kwam de band niet, ze wisten van niets. Ik houd van mijn moeder.
En mijn vader, Pappa, ik wens je een geweldige, fijne verjaardag.
Pappa…