Gisteren was een weinig noemenswaardig dagje, gezwommen in de Moezel, kuchen gegeten in Zell en wat inkopen gedaan.
De Römischer Festung waar we naartoe gewandeld hebben was niet veel meer dan een bergje leisteen met een bordje erbij. Julian was licht teleugesteld dat hij geen muntjes vond.
Een beetje gekeuveld dus, en dat was prima gezien de wandeling die we van plan waren in Oostenrijk te gaan doen.
Of dat echt doorgaat laat zich nog even bezien, de kinderen maken veel ruzie en lijken meer naar de computer en de TV te verlangen dan naar een gezellige vakantie. We hebben de magische formule nog niet ontdekt… Wellicht beter geen pittige alpine tochten maken dan? Misschien gaan we wel gewoon en zien we maar hoe het loopt.
De zonsondergang vanuit de tent was gisteren genoeg om een matig humeur weer op te beuren.
Dadelijk eerst brötchen en koffie!
Gewoon doen. Als ze bezig en moe zijn hebben ze geen tijd of fut om ruzie te maken. 😉
Herkenbaar maar beloof je….deze manier van reizen vergeten ze never nooit niet!! Het vormt hen voor de rest van hun leven
Tijd voor een costa-glamping met veel kidz, spannende intriges, zwembad en “je ziet ze de hele dag niet meer”-animatie?
Trouwens, waar komt jullie voorkeur vandaan voor het met rugzakken in een hittegolf sjouwen langs een long distance path?
Ja Michael, zo zie je maar wat een ellendie die opvoeding veroorzaakt . zelfs ik heb er last van.