Heerlijk om eens echt te kunnen uitslapen. Normaal ben ik er heel slecht in, sta ik rond 6:00 op om te mediteren, kinderen naar school te krijgen enzo.
Gisterochtend werd ik om 9:30 wakker! Na een wederom geweldig ontbijt kocht ik eerst wat bananen voor de vitaminen en een paar goedkope schoenen, de regen heeft de afgelopen twee dagen feest gevierd en mijn schoenen bleken er echt niet tegen bestand. Wellicht wel goed want deze nieuwe hebben wat meer vering. Gisteravond was mijn enkel dik en opgezwollen, ik kan er moeilijk op staan. Of het komt door het vele lopen of het vele enthousiaste mee stampen weet ik niet. Ik ga proberen beide wat minder te doen vandaag.
Op uitnodiging belandden we in een supersessie in de Fleadh TV tent met een deel van de familie Hanrahan, hier een bekende muzikale familie.
Tegen vijven vertrokken we voor een tune in O’Hallorans waar John Carey een flink staaltje traditioneel trekzakwerk liet zien en zich vergaapte aan mijn mooie accordionnetje, dat hier veel bekijks heeft.
En toen begon het zingen. Dat is meestal een teken dat de sessie voorbij is. Soms komt er een mooi, gevoelig Iers lied voorbij, maar wanneer er wholeheartedly de Wild Rover gebruld wordt is het tijd om in te pakken.
We zochten een rustig plekje op in de Festival Marquee, een grote tent die op een plek is neergezet waar niemand komt. Het personeel stond er wat verveeld bij en klaarde zichtbaar op toen er eindelijk wat mensen de tent in kwamen.
De sessie begon rustig, maar de muziek lokte al gauw toeschouwers naar binnen! Binnen de kortste keren zaten er een stuk of acht muzikanten om ons heen.
De avond kon niet meer stuk toen Blackie O’Connell (een vriend van Angus en een van de beste Uilleann Pipers van Ierland) met zijn band aanschoof. De muziek stoomde en het dak vloog er af. Seamus O’Kane (de bekende bodhrán bouwer) voegde zich bij ons en de Amerikaanse Andy maakte van elke tune bijna een jazznummer met zijn virtuose klarinetspel.
Toch haalde het volume van het publiek uiteindelijk dat van de muziek in. We pakten in en hebben buiten nog wat gesocialized met al die geweldige spelers en zijn toen nog dronken van de Craic naar huis gewandeld.
Potdikkie, da’s mooi zeg!…. 🙂