Voor mij zijn kijken en luisteren dingen die mij van kinds af aan met de paplepel zijn ingegoten. Met beide ouders kunstenaar, beide ouders muzikant is dat niet zo vreemd.
In deze vreemde tijden wordt mij steeds duidelijker dat kijken niet meteen zien betekent, en vanuit luisteren het horen helaas niet vaak voortvloeit.
Communiceren we nog wel met elkaar? Of verworden we steeds meer tot een levende, pratende facebook stream vol eenrichtingsverkeer?
Beseffen we nog wel dat we geen memes zijn met z’n allen, dat een meningsverschil echt geen onoverbrugbare kloof is?
George W. Bush verwoordde het zo mooi: “If you’re not with me, you’re against me.”
Maar hoe weet je waar iemand staat, als je maar halve zinnen tot je neemt? Hoe weet je wat iemand denkt, als je niet wil horen wat de spreker vertelt?
Tijdens de gebruikelijke communicatie cursussen op kantoor wordt altijd verteld dat het belangrijk is om goed te luisteren naar wat de ander zegt.
Maar in plaats van uitleggen wat luisteren betekent, worden truukjes geleerd om de doen alsof je luistert. Begin bijvoorbeeld jouw antwoord met ‘Jij zegt […]’ zodat de ander weet dat de boodschap is overgekomen. Onderbreek elkaar niet, wees beleefd.
De praktijk gaat meestal zo:
‘Sorry dat ik je onderbreek, maar… jij zegt [de halve zin die net onderbroken werd] + [de zin die de onderbreker in gedachten foutief heeft afgemaakt]’.
Vervolgens wordt er verder gepraat over iets dat de originele spreker niet gezegd heeft en ook nooit heeft willen zeggen. Het gesprek is verplaatst naar de foutieve gedachten van de zogenaamde luisteraar, in plaats van te gaan over wat de oorspronkelijke verteller wilde overbrengen. De onderbreker heeft meestal niets in de gaten. En in mijn geval heb ik als verteller de hoop eigenlijk opgegeven.
‘Sorry dat ik je onderbreek’ hoor ik als: ‘Ik heb geen zin om te luisteren naar wat je zegt, ik praat liever zelf.’
Op Facebook of WhatsApp komt daar nog eens bovenop dat de helft van de berichten meestal ondergesneeuwd raakt en helemaal niet gelezen wordt. Mensen krijgen dus sporadisch brokjes informatie die ze in hun eigen hoofd aanvullen. Daarop wordt vervolgens een zin of mening gebaseerd die aangenomen wordt als de waarheid.
“Don’t believe what you think” is zo’n quote die regelmatig op Facebook langskomt.
Iedereen kijkt ernaar,
Weinigen zien hem ook echt.
Ik ga mij deze teruggetrokken weken maar eens extra richten op praten, luisteren, zien.
Buiten wandelen, genieten van de mensen om mij heen die wel kunnen luisteren, die wel kunnen zien, want dat zijn de mensen die de kans hebben van deze wereld een betere wereld te maken. Met mijn fototoestel in de aanslag, want kijken is nog steeds een van mijn grootste hobby’s
Ik had een foto van een Echt Judasoor bij deze post willen plaatsen, maar die prachtige zwam kon ik in het bos niet vinden, dus jullie moeten het doen met dit bosje paddestoelen. Ook niet verkeerd toch?
Dit blog is gebouwd met Divi, een superfijne WordPress Editor. Door een link te plaatsen naar hun website maak ik kans op een gave iMac en die wil ik best winnen. Dus bij deze!
