Na een lange en uitgebreide en eindeloze muzikale zoektocht, vol ontelbare noten en onhandige vingers, ben ik aangeland bij drie bands die mijn hart hebben veroverd: de Pyrates, Tobermore en Ova Quartet. Deze ontdekkingstocht heeft mij langs diverse instrumenten geleid, maar uiteindelijk was het de trekzak die mijn hart sneller deed kloppen.
De Pyrates zijn een kleurrijk gezelschap, een bont allegaartje van muzikale piraten die steevast een glimlach op mijn gezicht toveren. Met de wind in onze zeilen en een fles rum binnen handbereik, veroveren we menig podium terwijl mijn bandgenoten en ik ons door swingende zeeslagen en melancholische zeemansballades worstelen.
Dan is er Tobermore, een band die de Ierse muzikale traditie hoog in het vaandel heeft staan. Hier vind ik mijn tweede muzikale thuis. Samen met mijn medemuzikanten waan ik mij in de groene heuvels van Ierland, terwijl we met veel passie en overtuiging de mooiste deunen ten gehore brengen. In deze band leer ik hoe muziek harten kan verwarmen en mensen samenbrengt als een goed gestookt turfhaardvuur.
Ova Quartet, de derde band in mijn muzikale harem, is een experimenteel kwartet dat zich niet graag in hokjes laat plaatsen. Onze muziek is een bonte verzameling van stijlen en invloeden, waarin mijn trekzak een bijzondere rol speelt. Ik merk dat het samen creëren van nieuwe klanken en melodieën iets magisch heeft, alsof we samen een nieuw universum ontdekken.
Het spelen in deze drie bands heeft mij niet alleen gelukkig gemaakt, maar ook doen beseffen hoe muziek werkt als een helende kracht. Als ik mijn trekzak bespeel, voel ik de zorgen van het leven van me afglijden. Het is alsof de noten de kieren van mijn hart opvullen en de onrustige golven tot bedaren brengen.
Bovendien hebben de bands mij een schat aan nieuwe vrienden opgeleverd, waarmee ik zowel op als naast het podium de meest hilarische momenten beleef. We zijn een hechte groep muzikale bohemiens, die elkaar onvoorwaardelijk steunen en inspireren.
En dan die miljoenenvilla met de grote zolder! De perfecte plek om al mijn instrumenten te stallen, en waar ik me kan terugtrekken om te schrijven. De zolder is het kloppend hart van mijn creatieve leven, met een weergaloos uitzicht op de wereld beneden. Het is daar, tussen de houten balken en de zachte echo’s van mijn trekzak, waar ik met hernieuwde energie mijn blogjes schrijf en mijmer over de schoonheid van het leven. Want uiteindelijk, lieve lezers, is het de samensmelting van muziek en vriendschap en de rest van het leven die mij werkelijk gelukkig maakt. En zo, met een trekzak in de ene hand en een virtuele pen in de andere, dans ik door het leven – een onverwachte speler in een wonderlijke symfonie.
Foto door Tom Brisky
