[vc_row][vc_column width=”1/1″]
[vc_column_text]Ango vult mijn wintermaanden, stilte vult nog steeds mijn hoofd sinds de sesshin met Jeff Shore begin september. Tijdens deze intensieve Ango trainingsperiode van 90 dagen bereid ik me voor op Jukai in januari, een eerste stap op een wat officiëlere zen-weg. Maar de eerste echte grote stap begon toen ik de bovenstaande korte fotoserie maakte, afgelopen zomer, tijdens een wandeling met de familie…
Ongestoord door gedachten, niet geplaagd door kaders die de realiteit in vreemde vormen dwingen, genoot Benjamin schommelend in de draagdoek van de wandeling. De kinderen begonnen al wat te mopperen want de eerst zo mooie, dreigende, grijze lucht begon onder het gewicht van de druppels te bezwijken. Bijna onmerkbaar verstilde de natuur, de wind zocht beschutting in het gras dat zachtjes trillend van verwachting haar blaadjes naar de hemel richtte.
Benjamin voelde de spanning in de lucht, de stilte van de wereld resoneerde met de stilte in zijn wezen en die eerste druppel op zijn wang was als een eerste kus, zacht, teder, omarmend. Nog nooit had zijn huid een regendruppel ontmoet. Lichte verbazing verspreidde zich over zijn gezichtje als een rimpel op het gladde water maar Benjamin voelde dat het goed was. Vol vertrouwen dompelde hij zich onder in deze nieuwe ervaring. Vol overgave ontving Benjamin een kus van regendruppels en terwijl hij genietend zijn ogen sloot opende hij de mijne en toen zijn stralende, open blik de hemel weerspiegelde loste ik op in de regen, kuste ik mijn eigen wang.
Het is eigenlijk zo eenvoudig…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
