Afgelopen week heb ik met mijn gezin in Jotunheimen gewandeld. Wat een geweldig gebied… Bij elke stap die je zet verandert het landschap, elke wolk die verschuift verplaatst bergen en doet meren van kleur verschieten, de constant aanhoudende wind blaast je gedachten je hoofd uit.

De Valdresflye is een ongenaakbare, kale hoogvlakte midden tussen de reuzen van Jotunheimen. Enkele dagen geleden parkeerde ik daar de auto en pakte onze rugzakken in. Gewapend met tent, slaapzaken, matjes en alle andere benodigdheden trokken wij de vlakte op. Zomaar, geen pad, geen route. Dat kan in Jotunheimen als je weet wat je doet.
We liepen om een meer heen dat koud in de vlakte glinsterde en al gauw was de auto niet meer dan een grijs stipje tussen de andere rotsen.

Op zo’n moment merk je goed hoe nietsbetekenend je eigenlijk bent. Als nu een van de reuzen zou opstaan en mij onder zijn voet zou vermorzelen, zou de wereld gewoon verder draaien. Een mier op de grote hoop. Ontzagwekkend en rustgevend. Dit land dwingt je tot loslaten. Er is niets dan lopen, slapen, eten, bergen, wind en wolken.

Loslaten bleek toch lastiger toen er een storm opstak die nacht. Onze tent raakte verwikkeld in een hevig gevecht met de elementen en hield daarbij geen rekening met zijn inwoners die wat slaap probeerden te krijgen. Ik liep rond en ondersteunde de tent in zijn gevecht waar ik maar kon, vol zorgen over wat er zou gebeuren mocht de tent het begeven. Midden in de nacht bij vijf graden celsius in gierende storm en striemende regen met kleine kinderen… Het zou rampzalig zijn. Maar ik had uiteindelijk toch vertrouwen in mijn uitgebreide ervaring in de bergen en de goede spullen die ik in de loop der jaren verzameld heb. Na een lange nacht kwam de tent gehavend maar als overwinnaar uit de strijd.

De volgende dag liepen we terug naar de auto en settelden ons op een camping bij Gjendesheim om nog een paar mooie wandelingen zonder rugzak te maken. Nu verkassen we naar een andere camping waar we een paar dagen het comfort van een houten hutje opzoeken (slechts 240 euro per week!) Een gletsjer, een grot en nog veel mooie wandelingen wachten ons, weet of geen weer.

En elke dag dat ik hier zit, ‘s ochtends vroeg op mijn meditatiekussen, los ik meer op in de omgeving… Mijn lijf de rotsen, mijn ogen de wind, mijn hart de meren, mijn gedachten de wolken.

20140814-104049-38449635.jpg