In de winter hebben wij de Krimmler Wasserfälle al twee keer gezien, als een imposante ijsreus leunt hij dan over de bergen heen op de laatste steenblokken van het Krimml dal en alleen een klein, klaterend stroompje bewijst dan dat die ijsmassa misschien wel een waterval kan zijn. 

Nu wilden we hem wel eens zien in al zijn bulderende overweldiging. Maar toen we aankwamen en de vijf overvolle parkeerterreinen zagen moesten we toch even nadenken. 

De Klamm van gisteren was toeristisch maar dit ging toch wel erg ver. Zelfs Ouwehands Dierenpark bij oms om de hoek heeft niet zoveel bezoekers op een goede dag. 

We besloten om door te rijden, de pas op die Salzburg en Tirol van elkaar scheidt. Dat bleek een goede keus te zijn. We reden alle zijweggetjes en stopten af en toe voor een korte wandeling.

Diverse landschappen variërend van prachtige hoogveentjes met een rijkdom aan lekkere bosbessen en zacht veenpluis tot wijdse almenweiden met diepblauwe gletschermeren. Op deze hoogte doet het landschap soms denken aan de hoogvlakten van Noorwegen, Jotunheimen en de laagbegroeide dalen daaromheen, of de merengebieden in Zweden. Plekken waar wij onz altijd erg thuis voelen. Vooral omdat er zo weinig is. Weinig mensen, weinig drukte, alleen de stilte. 

Op de terugweg was de toeristenmeute bij de waterval verdwenen. Alle snackbars en winkeltjes waren dicht, alle kassa’s gesloten. 

We parkeerden de auto en wandelden rustig naar de waterreus die nu bepaald niet meer passief over de rotsen hing. 

Adembenemend. 380 meter lang buldert hij naar beneden in diverse etappes. Als er niemand om je heen is en je daar alleen geconfronteerd staat met die watermacht besef je maar al te goed hoe klein en nietsbetekenend je als mens eigenlijk bent, hoe je je eigen bestaan een waarde geeft die de wereld lijkt te omvatten maar die vergeleken met diezelfde wereld eigenlijk niet veel meer is dan een druppeltje van deze waterval, dat als het eenmaal beneden is, gewoon opgaat in de rest. 

Magnifique. 

Vandaag gaan we ofwel de Großglockner Hochalpstraße rijden en naar de gletscher wandelen, ofwel in het SportGastein dal een wandeling maken naar de alm die een paar honderd meter hoger uitkijkt over een wereld van ijs en rots. 

De tijd zal het leren.